Lance

Door Allebach

In het algemeen heb ik het niet op Amerikaanse sporters en de cultuur die daar omheen hangt. Het is daar big business om sporters en hun successen commercieel uit te melken. Aan het einde van hun mooie loopbaan of als hun eisen te hoog worden, komen er toevallig allerlei onfrisse zaken boven water. Bijvoorbeeld in de atletiek, maar ook in andere sporten, blijken de sporters in hun jeugd of tijdens hun carrière al waarschuwingen gehad te hebben voor het gebruik van verboden middelen.

Trouwe volgers weten dat ik geen grote fan ben van Lance Armstrong, zijn overwinning op het WK in Oslo van 1993 blijft voor mij zijn grootste overwinning en misschien wel mooiste overwinning. Een verschrikkelijke ziekte leek een vroegtijdig einde van zijn carrière in te luiden. Lance Armstrong overwon de ziekte en kwam gesteund, als of het de verkiezingscampagne voor de Amerikaanse presidentsverkiezing betrof, terug in het peloton. Het leverde hem fame and fortune op, mede door zijn 7 overwinningen in de Tour de France. Tijdens dit imposante tweede gedeelte van zijn carrière werden er al meerdere malen dopingbeschuldigingen geuit. De geluiden kwamen vaak uit de hoek van (oud)renners waar onder ex ploeggenoten deze werden aan de kant gezet als rancuneus of krankzinnig. Het onvermijdelijke vindt plaats nadat Lance Armstrong zijn fiets in de bekende wilgen heeft gehangen; er worden (belastende) verklaringen afgelegd in ruil voor anonimiteit en/of amnestie.
Geheel volgens de Amerikaanse traditie is het moddergooien begonnen en is er een mega rechtszaak aanstaande. Verrassend genoeg gooit Lance Armstrong vrij vlot, de handdoek in de ring. Dat is zijn goed recht maar het geeft een dubbel gevoel. De onderste steen in deze zaak gaat niet boven komen, waardoor er blijft ruimte voor een stroom aan speculaties. Zijn zeven overwinning in de Tour de France worden direct, zonder enige vorm van bewijs, ter discussie gesteld.
Blijft nog wel een brandende vraag over, hoe zou ik als deelnemer van Tour de Bok die principieel Lance Armstrong niet speelde het gedaan zou hebben in die 7 edities waarin hij de tegenstanders declasseerde tot simpele figuranten. Het mooie is dat de twee keer die ik Tour de Bok winnend afsloot, de jaargangen waren voor de twee returns in de Tour de France van Lance Armstrong. Wat gebeurd is, is geschiedenis en die moet je niet proberen te herschrijven. Een kleinigheidje heb je gauw gelukkig voorzien de reglementen van Tour de Bok in dit soort situaties en blijft alles ongewijzigd.