Ziek

Gedurende lange tijd afzijdig gehouden van het onderwerp doping, maar er komt een moment dat je er niet meer om heen kunt.
Het blijft opvallend dat op de één of andere manier een doping geval in de wielerrennerij een veel grotere inpact heeft dan in de andere sporten. Misschien is dat te verklaren doordat het dopinggebruik in het wielrennen individueel of in teamverband plaatsvindt, in andere sporten lijkt het gebruik door bonden en/of regeringsleiders gesteund te worden. Het is blijkbaar gemakkelijker om een individu of een team aan de kaak te stellen dan dat je de reputatie van een invloedrijke bond of land te grabbel gooit.
Een handvol Afrikaanse hardlopers hebben met behulp van doping niet alleen hun eigen zakken maar ook die van bobo’s op het hoogste niveau gevuld. Het heeft even de aandacht van de media maar dan is het weer over tot de orde van de dag.

De scheidslijn tussen legaal en illegaal gebruik van “medicatie” is heel dun. Een groot deel van het wielerpeleton heeft last van astma en krijgt daarom op doktersvoorschrift, geheel legaal, het luchtweg verruimde medicijn Ventolin voorgeschreven.
Naar nu blijkt lijden veel sporters uit het oosten van Europa en Rusland aan hartkwalen, sommige zijn zelfs erfelijk belast. Bij zo’n ernstig aandoening zou je denken dat topsport niet mogelijk is. Maar gelukkig voor hen is daar het Letse geneesmiddel Meldonium dat helpt de zuurstof voorziening van de hartspier te verbeteren.

Wat schrijnend is dat het Russische ministerie van sport doodleuk meld dat er nog meer sporters tegen de lamp zullen lopen ondanks dat ze tijdig gewaarschuwd waren dat het “geneesmiddel” per 1 januari op de dopinglijst staat. Een beetje een vreemde situatie dat je sporters die lijden aan een ernstig lichamelijke afwijking waarschuwd voor het gebruik van hun medicijn. Het is dan ook best wel bijzonder dat die sporters tot aansprekende prestaties komen ondanks hun “ziekte”.

Ook heel bijzonder is hoe er gereageerd wordt uit wetenschappelijke hoek, daar wordt gesteld dat Meldonium niet het nieuwe Epo is omdat het minder effectief zou zijn.
Daarbij komt ook nog dat de prestatie verhogende werking van Epo niet wetenschappelijk is bewezen bij profwielrenners. Om het effect van Epo vast te kunnen stellen komt er in Nederland een onderzoek onder 40 wielrenners die niet in het bezit zijn van een wielerlicentie.
Het is volgens de Nederlandse wetenschappers heel goed mogelijk dat het effect van doping op de prestaties van een sporter nihil is. Sporters die denken dat ze doping krijgen toegedient zouden ook tot betere prestaties in staat moeten zijn (placebo effect).

Leuk zo’n onderzoek maar sporters en hun begeleiders zijn toch niet gek, ze gaan toch even nadenken als ze in een serieuze klim voorbij worden gereden door een renner die het jaar ervoor nog op het eerste en beste viaduct moest lossen, daar hebben hun in ieder geval geen wetenschappelijke onderbouwing voor nodig.
Wat valt er nog te onderzoeken als je op jonge leeftijd al 2 jaar schorsing erop hebt zitten, daarna de hele schaatswereld met speels gemak naar huis sprint om vervolgens weer gepakt te worden met iets wat nauwelijks effect zou hebben.
Denken onze wetenschappers nu echt dat de artsen die sporters begeleiden achterlijk zijn en “medicijnen” voorschrijven die geen effect zouden hebben.