Na een dag werken parkeer ik mijn auto voor mijn huis aan de overkant van de weg.
Op het moment dat ik wil oversteken komt er van een links een jongeman op een racefiets aan.
Recht opzittend in beide handen zijn mobiel, ogen gericht op het scherm.
Hij rijd me voorbij zonder dat hij me opmerkt
Ik kijk hem na en denk in mezelf jou krijg ik nog wel binnenkort “klootzakkie”.
Het “klootzakkie” was ooit een jochie die op jonge leeftijd werd betoverd door het wielrennen.
Speelde op eigenwijze mee met de wielerspellen in Café Bok.
Wielrennen werd de sport die hij ging beoefenen de term: “eerst het bordje van de ander leeg eten” heeft hij ter harte genomen.
Twee weken nadat hij me ongemerkt passeerde melde een collega dat hij gehoord had dat de zoon van je weet wel, die fietste, overleden was.
Dat kon niet waar zijn want 2 dagen ervoor reed hij nog een wedstrijd in Hong Kong.
Even een appie naar zijn vader om het te checken.
Een telefoontje van de krant of ik het gehoord had en het kon bevestigen.
Een telefoontje van zijn vader die het bevestigde.
Vandaag zou hij 22 zijn geworden.
Waar was ik op mijn 22e