IJs

Ondanks een lange winterperiode was het met de ijspret maar matig gesteld, sneeuw, dooi en weinige strenge vorst gooiden roet in het eten. De Enkhuizer ijsclub heeft zijn best gedaan om toch nog een acceptabele ijsvloer te krijgen op hun eigen ijsbaan.
Helaas zakte, voor het 2^e achtereen volgende jaar en op bijna exact dezelfde plek, de grote ijsveger door het ijs. Je zou haast denken dat de ijsmeester niet heeft zitten opletten bij het verhaal over de ezel en de steen.
Naar een paar dagen heb je rondjes rijden wel gehad en wordt het tijd voor sloten en grachten. Ook hier was het probleem van de sneeuw en de betrouwbaarheid van het ijs een spelbreker. In vroeger dagen had je dan Q Langedijk die binnenstad en vesting voorzag van een schitterende baan. Staand op een plankie achter de veger zag hij er na een tijdje altijd uit als een sneeuwpop. Helaas is dat niet meer, gelukkig waren er dit jaar genoeg liefhebbers die met sneeuwschuivers, stukkies van de grachten en vesting voor hun rekening namen. Hierdoor was het toch, een beetje mogelijk om het vertrouwde sfeertje van schaatsen op natuurijs op te roepen.
Misschien een ideetje om een afgedankte groene ijsmachine uit Vancouver over te nemen. Een bobbeltje meer of minder met natuurijs moet kunnen.